Ağaç Ev Sohbetleri - 125

 

Sohbetleri bir yerden yakalamak lazım değil mi!

Bu hafta seçilen konu çok sevimli olduğu için hemen yazmak istedim.

Sevgili Deeptone arkadaşıma konu için teşekkür ederim. Adının üzerine tıklayarak yazısına ulaşabilirsiniz.

"Ne tür bir hayvana sahip olmak istersiniz, evcil hayvan olarak veya başka nedenlerle?"

Ben küçükken apartmanın kapısında misafir yolcu ederken sapsarı bir muhabbet kuşu başımızın üzerinden apartmana girmişti ve bizim evde misafir oldu yaşamı boyunca. Bu çok da uzun sürmemişti ne yazık ki. Bir gün kafeste ölü bulduk onu. Nedense benimseyemedik birbirimizi ve kaybedince eksikliğini hissedemedik. İsim bile koymamıştık. Sanırım bizim hatamızdı.

On yıl kadar önce de bir arkadaşım kaplumbağasını bana vermişti. Eve getirdiğimde korkmuş ve bir süre kabuğundan çıkmamıştı. Sonra evin bir parçası oldu. İsmi Arthur'du. Annem çok fazla alıştı ona. Ev arkadaşı gibiydi onun. Koltuğun üzerinde iki dakika yalnız bıraktığımızda hemen atardı kendini aşağıya. Annem bir dostuyla konuşur gibi sürekli onunla sohbet ettiği için bıktığından da kendini atıyor olabilir tabii. Camın önüne koyunca boynunu iyice uzatır dışarıyı izlerdi.

Bir sabah ölü bulmuş annem. Hemen eline alıp uygun bir şeye koyarak uyku dönemine mi girdi diye sormaya gitmiş çokça kaplumbağası olan birine. Cevap annemi daha da yıktı. Uyumuyordu. Babam alıp bir parka gömmüş. Neresi olduğunu da annem ısrarla sormasına rağmen söylememiş, gidip başında ruhuyla konuşup ağlamasın diye. Umarım gömmüştür, çünkü babamın herhangi bir hayvana sempati duyduğunu sanmıyorum. Bir hafta ağladı annem, boşluğa düştü. İnsan türünün dışında bir canlıya bağlanmamış biri ne demek istediğimi anlamayacak ve saçma bulacaktır belki. Ama bağlandıysanız ne hissedildiğini az çok bilir ve hissedersiniz.

Bir daha evde hayvan besleyemedik. Arthur'un arkadaşı Tinkerbell'i de çokça kaplumbağası olan tanıdığa verdik.

Bu kadar dram yeter. 

Şu anda bir canlıyı ev arkadaşı seçecek olsam bu bir kedi olurdu. Muhtemelen British Shorthair. Siyah tüylü kedilere de sempatim var tür farketmeksizin. Sorumluluk kısmıysa beni aşıyor.

Konu başlığını ilk okuduğumda erk hayvanı gibi algıladım. Her şeye spiritüel açıdan bakma eğilimim var. Ruhen yakınlık duyduğum hayvanlar kurt ve yılan. Evcilleştirilmeleri mümkün olur muydu bilmiyorum ama bunu istemezdim zaten. Kendi doğalarını koruyarak bana zarar vermeden, aksine beni benimseyerek yanımda kalsınlar isterdim. Tabii dediklerimin çoğu kurt için geçerli, o benim ruh hayvanım.