14 Temmuz 2019 Pazar

Aman Boşver









Bakmayın depresif,melankolik hallerime. 

Ben bile kendimi takip edemiyorum. Genetik hüzünlü hallerim, annemin genlerinden. Kendimi ona psikologluk yaparken buluyorum, o derece yani. Asosyallik de genlerden geçebiliyor bence. Gençlikte çok neşeli biriyken; zaman içinde sürekli şikayet eden, hiçbir şeyden memnun olmayan birine dönüşebiliyor insan. Hayat insanı ne hallere sokuyor.
Küçük şeylerden mutlu olabilirim ama maalesef küçük şeylerden de hemen üzülüp mutsuz olabilirim. Modum hemen değişebilir de. Bir yerim ağrımıyorsa, sevdiklerim iyiyse keyfim her türlü yerine gelir. Kendime en sevdiğim mirvari kahvemden koca bir kupa yapar, güzel bir komedi filmi açarım hemen kendime gelirim.
Öyle saçma şeyleri dert ettim ki kendime şimdiye kadar, artık çok önemli olmadıkça uzun süre beni yoramıyor hiçbir düşünce. 

Fotoğraf: Nevi Cafe - Balat / İstanbul

2 yorum:

  1. hah şöyleee baak bu yazını unutmaaaa :) balat nefis yaa :)

    YanıtlaSil
  2. Unutmam :)
    İstanbul'un efsane yerlerinden biri.

    YanıtlaSil

Öne Çıkan Yayın

İllüzyon

Nedenini bilmiyorum ama eski defterlerin bol bol açılma zamanı sanırım bu ara.