Akrabalık

Akrabalarıyla canayakın ilişkileri olan insanlara çok imreniyorum. 

Küçükken bayılırdım akraba ziyaretlerine gitmeye. Anneannemin, babaannemin peşine takılırdım komşuya giderken bile. Çünkü o yaşlarda kimse sizinle gerçekten ilgilenmez ve herkes sevimli davranır. Tek sorulan okul nasıl sorusunun tek kelimelik cevabını verir, iyi deyip tüm gözlerden kurtulursunuz. Dikkatlerini verecek daha ilginç şeyleri vardır büyüklerin. Sonra büyürsünüz. Hatalar yaparsınız. Yapmasanız bile bir yerde yapmadığınız birşey vardır ve bunun için bile yargılanırsınız. Çünkü herkes topluma uymak zorunda. Yaşı geçmeden evlenmek, çocuk yapmak, sonsuza kadar toplumun içinde göze batmadan, herkes ne yapıyorsa öyle yaparak, herkes gibi davranarak yaşamak, aksiyonsuz ve heyecansız sıkıcı hayatlarını birbirleriyle yarıştırmak zorunda!!!
Herkes gibi olup sahip olduğu kadarıyla mutlu olup hayata karşı direnmeyen insanlar şanslı bile sayılabilir birçok yönden. Ailesinin istediği gibi olup sorgulamadan, 'ben gerçekten ne istiyorum?' diye kendine sormadan yaşayabilmek, böyle mutlu olabilmek daha az stresli. Hiç değilse senin gibi olan insanların çokluğundan dolayı yanında dertleşecek çok insan olur. Benzer hayatlar, benzer kafalar.