İnsanların ruhlarının rengi ve bir formu olduğunu düşünüyor musunuz? Örneğin, gün ışığı gibi veya pembe bir kiraz çiçeği gibi. Öyleyse sizin ruhunuz nasıl bir forma, renge sahip olurdu?"
Ruhun bir formu olduğunu düşünmüyorum, çünkü şekil ölümlü, cansız ve yok olmaya mahkum varlıklara aittir. Sonsuz birşeyin şekli olmaz. Ben ölümden sonra yaşama inanıyorum. İnanmayanlar; öldükten sonra ruhun yok olacağını düşünebilir, ama bence enerjiden yaratılmış sonsuz birşey ruh. Çok da emin değilim tabi.
Aklımızın alamayacağı şeyler var. Bize akıl verilirken bir sınır çizildi ve bu; düşüncelerimizin bir noktada tıkanıp kalacağı bir sınır.
Ruhun bir enerji olduğunu düşündüğüm için çakra ve aura konularına ilgi duyuyorum ve inanıyorum.
Ruhun rengi evet var, yaşam devam ettiği sürece içine hapsolduğu bedenden dolayı ruh halimize, hislerimize bağlı olarak renkten renge girdiğini düşünüyorum ve bedenden ayrıldıktan sonra renginin sabit kalacağını, softlaşacağını düşünüyorum. Bunlar sadece benim fikrim tabi ki.
Benim ruhuma gelirsek; ruhumun formu olan bedenim (-ki Allah biliyor kendimi şanslı hissettiğim konulardan biridir, seviyorum formumu :)) renkten renge giriyor. Çaresiz ve mutsuz hissettiğimde simsiyah oluyor, yaşamdan ve kendinden vazgeçiyor.
Annemin neşeli olduğu ve benim yanında olduğum zamanlarda küçücük bir çocuk gibi oluyorum ve şevkatten pembe oluyor ruhum.
Aşık olduğumda kırmızı elbette.
Spiritüel konulara daldığımda ise mor.
Huzurlu olduğumda yeşil.
Adrenalinim yükseldiğinde mavi.
Korktuğumdaysa kahverengi oldugunu düşünüyorum. Çünkü hiç sevmem :)
Bunlar benim hissettiklerim, yoksa hiç baktırmadım.
Kısaca her duygu binbir çeşit renk.
Aklımızın alamayacağı şeyler var. Bize akıl verilirken bir sınır çizildi ve bu; düşüncelerimizin bir noktada tıkanıp kalacağı bir sınır.
Ruhun bir enerji olduğunu düşündüğüm için çakra ve aura konularına ilgi duyuyorum ve inanıyorum.
Ruhun rengi evet var, yaşam devam ettiği sürece içine hapsolduğu bedenden dolayı ruh halimize, hislerimize bağlı olarak renkten renge girdiğini düşünüyorum ve bedenden ayrıldıktan sonra renginin sabit kalacağını, softlaşacağını düşünüyorum. Bunlar sadece benim fikrim tabi ki.
Benim ruhuma gelirsek; ruhumun formu olan bedenim (-ki Allah biliyor kendimi şanslı hissettiğim konulardan biridir, seviyorum formumu :)) renkten renge giriyor. Çaresiz ve mutsuz hissettiğimde simsiyah oluyor, yaşamdan ve kendinden vazgeçiyor.
Annemin neşeli olduğu ve benim yanında olduğum zamanlarda küçücük bir çocuk gibi oluyorum ve şevkatten pembe oluyor ruhum.
Aşık olduğumda kırmızı elbette.
Spiritüel konulara daldığımda ise mor.
Huzurlu olduğumda yeşil.
Adrenalinim yükseldiğinde mavi.
Korktuğumdaysa kahverengi oldugunu düşünüyorum. Çünkü hiç sevmem :)
Bunlar benim hissettiklerim, yoksa hiç baktırmadım.
Kısaca her duygu binbir çeşit renk.
Uu.. Senin bir çok ruh halinden ve renklerden bahsetmen çok güzel olmuş bence. Bu haftanın konusunu bende çok sevdim ama yazabilirmiyim emin değilim. Zira bu aralar yazmaya fırsat bulamıyorum pek. Emeğine sağlık :)
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim, yorumunla beni mutlu ettin :)
SilHepimizin ruhları rengarenk eminim. Bu konuda ya da herhangi bir konuda yazacaklarını bekliyor olacağım :)
:) gelcam yine okumayaaa :) ama bak bu önümüzdeki pazartesi yazılacaktı. yani pazartesi yazıcaz ayolcum. her pazartesi bir ağaç ev sohbeti yapıyoz. sen erkenden yazmışsın. neyse artık yazmışsın olsun napalım, bi daaki ağaç evi yazarsan işte pazartesiyi beklersin kiiii :) ay bi dee baksan yaa, senin dizaynda yani sayfa düzeninde bişi var galiba, biraz bozuk gibi, yani bir iki gündür bozuldu. bende harflerin dev gibi gözüküyooo, acaba sadece bende mi dedim ama başka bir arkadaşta da senin blog dizaynı biraz tuhaf garip çıkıyomuş. bi dizayna bak istersen :) ruhuna gelcam yineğğğ kikirikii :)
YanıtlaSilYaaaa ağaç evdeki arkadaşlarımdan çok özür diliyorum, affedin :(
SilBloğa bilgisayardan girme fırsatım önümüzdeki hafta olacak inşallah. İdare edin beni nolur. Telefondan düzeltmeye çalışayım yine
Ben de diyorum niye kimse yazmıyor ağaç ev sohbetiyle ilgili 🙄
SilTekrar kusura bakmayın 🤗
ay sorun değil şekerlik :) olur öyle şeyleer :)
SilSeviliyorsun deepcim 🤗
Silaa bu konuda düşüncelerimiz çokça benzeşiyormuş ben de enerjiye inanırım ve rengin değiştiğini düşünürüm :) ben de yazmak için sabırsızlanıyorum ağaç ev 12yi ama daha 11i yazmam lazım unutmadan :D
YanıtlaSilBurada aynı frekansta olduğum insanlarla karşılaştıkça o kadar mutlu oluyorum ki. Benden farklı hissedenlere de saygım sonsuz tabi ki.
Sil11'i yazmanı dört gözle bekliyoruz o zaman :)
Ruhu renklerle anlatman çok ilginç olmuş ve bir o kadar da güzel benzetmeler yapmışsın. Mimi keyifle okudum.:)
YanıtlaSilYaa çok teşekkür ederim, nasıl mutlu oldum anlatamam 🤗
Silİnananlar için ruhun sonsuzluğu ve bir çok bedende varlığını sürdürmesi mantıklı geliyor. İnanmayanlar için ruh ölür demişsin. İnanmayan ruha inanmaz ki. Hani içim sıkıldı denir ya, onun yerine ruhum daraldı diyebilirsin. O zaman ruhun enerji olmaktan çıkar, bir sıkıntıya dönüşür. Hem enerji dediğin E=m*c2 yani kütle x ışık hızının karesi. Kütle olması için madde olması gerekir, madde yoksa enerji de yoktur. Ama şöyle bir şey daha var. Madde ışık hızına ulaştığında enerjiye dönüşüyor.
YanıtlaSilRuhun renkten renge girmesi konusunda hemfikiriz, ben de senin yazından habersiz aynı sonuca varmıştım. Ve sonunu iyi getirmişsin. Her duygu ayrı bir renk. Yani ruh=duygu öyle mi?
Kafanı karıştırdım biraz. Neyse bunlar derin konular:))
Kaystros ölümden sonra yaşama inanmayanları kastettim orada. Mesela Hıristiyanlığın dini akımı Yehova Şahitleri de ruhun enerji olduguna ama ölümle ruhun da bedenin de yok olduğuna inanırlar. Ben ise enerjinin yok olmayacağını düşündüğümü ama çok da emin olmadığımı söyledim.
SilDuygu=ruh oldugunu düşünmüyorum, hisler bedensel ve dünyasal bence. Haklısın derin konular :)
ayyyyy hep pembe ruhlusun sen yaaaa şanslı formluuuuu hihihi :)
YanıtlaSilEveeeet :))
Sil