Kabus

Bazı rüyalarım o kadar anlamsız, ürkütücü ve yorucu ki
uyandığımda etkisinden tüm gün çıkamıyorum. Öyle avare avare günü geçirmeye çalışıyorum. Ne yapsam kendimi veremiyorum, odaklanamıyorum. Kabus öyleydi ki bir ara uyanıp geri yattığımda devamını gördüm. Bilinçaltımın bir yansımasıysa rüyalarım -kabuslarim- demekki bilinçaltım çarşı pazar. Uyumadan önce en son düşünülen şeyler rüyaya girer derler de benimle bunun alakası yok. Uyumadan önce nlp kitabı okuyordum ve son hatırladığım evin neresinden geldiğini anlayamadığım bir lağım kokusu duyduğum. Sonra koku geçti neyseki. Giriş katta oturmanın bedeli. 
Rüya diyordum. Görmemiş olmayı dilediğim bir kabustu yine. Neye yoracağımı bilemedim. Zaten rüyalarımı birşeylere yormaya çalışmıyorum artık çünkü bu bir anlam aramak olur. Anlam aramıyorum, en azından kabuslarımda.